De geboorte
Afgelopen donderdagavond na het avondeten begon Liefke onrustig te worden. Ze wilde maar gaten graven in de (sier)tuin en was ook aan het hijgen. Zou het dan?? Om 00.30 uur hoorde ik haar janken, dus naar beneden en naar buiten (in de tuin). Ze deed een plasje en probeerde me richting de graafplekken te sleuren (mislukt ;-)). De hele nacht bij haar beneden gebleven, want het was wel duidelijk dat ze in de ontsluitingsfase zat.
De volgende morgen toen ook de mannen wakker werden ging ik heel even snel douchen. En ja hoor, ik was half aangekleed toen Ed schreeuwde: "Marjel, kom SNEL!! Er komt een pup!!". Dus snel naar beneden gerend en ja hoor: daar was pup 1! Een reu, geboren om 09.35 uur en 295 gram schoon aan de haak! Zijn naam is Teunis (vernoemd naar mijn vader en ook de tweede naam van Hidde). En dat op de 70ste verjaardag van mijn moeder. Leuk cadeautje!! ;-)
Alles ging prima en om 10.38 uur werd reu 2 geboren: Douwe. Wel iets kleiner: 220 gram, maar hij deed het ook gelijk helemaal goed.
Om 11.05 uur reu 3: Melle van 270 gram, gevolgd door reu 4 om 11.51 uur: Ysbrand, een flinkerd van 310 gram. Allemaal deden ze het gelijk super en mijn rol als vroedvrouw beviel uitstekend op deze manier. Heerlijk volgens het boekje zo!
Daarna nam Liefke even een pauze en werd om 14.12 uur dan eindelijk het eerste teefje geboren: Klaske van 290 gram. Die had echter in haar vruchtwater gepoept; wat een rotzooi gaf dat zeg! Alles was zwart en groen wat eruit kwam. Ik kreeg in eerste instantie ook het vlies niet goed los en haar er niet goed uit. Enorme bende in de werpkist; ik dacht nooit dat zij nog zou leven. Maar niets was minder waar; welliswaar helemaal groen, maar verder in uitstekende staat.
En toen... tsja... toen begon het grote wachten. Het duurde en het duurde en op een gegeven moment vond ik het veel te lang duren. Contact gehad met twee dierenartsen. Liefke in de auto gezet en over veel hobbels gereden, veel gewandeld... het hielp allemaal geen fluit. Geen weeenactiviteit meer, terwijl we wisten dankzij de rontgenfoto van afgelopen dinsdag dat er echt nog drie in zaten! Na viereneenhalf uur was ik het zat. Gebeld dat we er aan kwamen! Dit was NiET goed. Dus Liefke en de vijf pups in de auto en wij naar Sleeuwijk gescheurd. Dat is hier vandaan nog een uur rijden, maar ook tijdens dat uur, geen weeen en geen pups.
Uiteindelijk zijn door middel van een keizersnede om 19.50 uur de drie achter gebleven pups eruit gehaald. Pup 6, een teefje dat de naam Gijsje heeft gekregen en 210 gram woog, bleek overdwars te liggen. Hadden we Piton laten spuiten of een keizersnede door middel van een gasnarcose gedaan, dan hadden ze het niet overleefd, dus enorm blij met de keuze voor Sleeuwijk! En oh... wat kwamen ze van ver! We hebben ze echt bij de poorten van de dood weggehaald. NET op tijd dus.
Het tweede teefje dat eruit kwam was Dirkje, die slechts 180 gram woog. Wat is ze klein! Maar ook zij kwam tot leven, na heeeel flink wrijven en slijm wegzuigen.
En daarna kwam nog het ukkie: teefje Ymke van slechts 155 gram.
Helemaal blij met alle pups en een behoorlijk suffe Liefke weer naar huis. Eenmaal thuis was Liefke al weer bij de tijd, nog iets wankel op haar pootjes, maar ze kon zelf weer naar binnen lopen en sprong zelfs zo de kennel en de werpkist in.
Voor met name Dirkje en Ymke bleek de terugreis van een uur wat te veel van het goede te zijn geweest. Ondanks de kruiken en alles wat we hadden gedaan om ze warm te houden, waren ze behoorlijk koud en we vreesden het ergste! Uren hebben Ed en ik met ze op ons borst gezeten, en maar wrijven. Toch ook proberen er iets van eten in te krijgen, want aanleggen bij mamma dat ging echt (nog) niet. Ze hapten (nog) niet, waren veel te zwak.
Zo ging ik de tweede nacht in van niet slapen. De zorg was met name voor de kleinsten. Ik ben blijven proberen ze aan te leggen om te proberen ze toch zover te krijgen te gaan drinken. Maar het mislukte keer op keer helaas. Om 05.30 uur hield ik het niet meer. Ik heb de plaatselijke dierenarts gebeld en om sonde materiaal gevraagd. Vanaf 7 uur vanochtend geef ik zeker de kleinste twee elk uur 2 ml melk via de sonde en ze doen het er hartstikke goed op. Ze vertonen nu geen onrust meer en zijn tevreden. Als ze nou maar iets groter groeien, dan zijn ze sterk genoeg om zelf te gaan drinken. Voor nu hebben ze echt even wat extra hulp nodig.
Super trots op de knappe Liefke, waar je niets aan merkt dat ze gisteren zo'n flinke operatie heeft ondergaan en die lief is voor de pups en een zorgzame moeder!
He-le-maal kapot na 36 uur doorhalen en daardoor met name gisteravond en vannacht erg emotioneel. Vanmiddag voor het eerst een uurtje geslapen... whohhh wat was dat lekker zeg. Even zonder zorgen op de bank naast tevreden puppies! GENIETEN!!!
Ik hoop dat ze deze stijgende lijn vasthouden en voortzetten! Gelukkig zie ik dat inmiddels weer positiever in. Rust in de tent nu, lekker groeien en de boel goed in de gaten houden en indien nodig helpen met bijvoeren.
De volgende morgen toen ook de mannen wakker werden ging ik heel even snel douchen. En ja hoor, ik was half aangekleed toen Ed schreeuwde: "Marjel, kom SNEL!! Er komt een pup!!". Dus snel naar beneden gerend en ja hoor: daar was pup 1! Een reu, geboren om 09.35 uur en 295 gram schoon aan de haak! Zijn naam is Teunis (vernoemd naar mijn vader en ook de tweede naam van Hidde). En dat op de 70ste verjaardag van mijn moeder. Leuk cadeautje!! ;-)
Alles ging prima en om 10.38 uur werd reu 2 geboren: Douwe. Wel iets kleiner: 220 gram, maar hij deed het ook gelijk helemaal goed.
Om 11.05 uur reu 3: Melle van 270 gram, gevolgd door reu 4 om 11.51 uur: Ysbrand, een flinkerd van 310 gram. Allemaal deden ze het gelijk super en mijn rol als vroedvrouw beviel uitstekend op deze manier. Heerlijk volgens het boekje zo!
Daarna nam Liefke even een pauze en werd om 14.12 uur dan eindelijk het eerste teefje geboren: Klaske van 290 gram. Die had echter in haar vruchtwater gepoept; wat een rotzooi gaf dat zeg! Alles was zwart en groen wat eruit kwam. Ik kreeg in eerste instantie ook het vlies niet goed los en haar er niet goed uit. Enorme bende in de werpkist; ik dacht nooit dat zij nog zou leven. Maar niets was minder waar; welliswaar helemaal groen, maar verder in uitstekende staat.
En toen... tsja... toen begon het grote wachten. Het duurde en het duurde en op een gegeven moment vond ik het veel te lang duren. Contact gehad met twee dierenartsen. Liefke in de auto gezet en over veel hobbels gereden, veel gewandeld... het hielp allemaal geen fluit. Geen weeenactiviteit meer, terwijl we wisten dankzij de rontgenfoto van afgelopen dinsdag dat er echt nog drie in zaten! Na viereneenhalf uur was ik het zat. Gebeld dat we er aan kwamen! Dit was NiET goed. Dus Liefke en de vijf pups in de auto en wij naar Sleeuwijk gescheurd. Dat is hier vandaan nog een uur rijden, maar ook tijdens dat uur, geen weeen en geen pups.
Uiteindelijk zijn door middel van een keizersnede om 19.50 uur de drie achter gebleven pups eruit gehaald. Pup 6, een teefje dat de naam Gijsje heeft gekregen en 210 gram woog, bleek overdwars te liggen. Hadden we Piton laten spuiten of een keizersnede door middel van een gasnarcose gedaan, dan hadden ze het niet overleefd, dus enorm blij met de keuze voor Sleeuwijk! En oh... wat kwamen ze van ver! We hebben ze echt bij de poorten van de dood weggehaald. NET op tijd dus.
Het tweede teefje dat eruit kwam was Dirkje, die slechts 180 gram woog. Wat is ze klein! Maar ook zij kwam tot leven, na heeeel flink wrijven en slijm wegzuigen.
En daarna kwam nog het ukkie: teefje Ymke van slechts 155 gram.
Helemaal blij met alle pups en een behoorlijk suffe Liefke weer naar huis. Eenmaal thuis was Liefke al weer bij de tijd, nog iets wankel op haar pootjes, maar ze kon zelf weer naar binnen lopen en sprong zelfs zo de kennel en de werpkist in.
Voor met name Dirkje en Ymke bleek de terugreis van een uur wat te veel van het goede te zijn geweest. Ondanks de kruiken en alles wat we hadden gedaan om ze warm te houden, waren ze behoorlijk koud en we vreesden het ergste! Uren hebben Ed en ik met ze op ons borst gezeten, en maar wrijven. Toch ook proberen er iets van eten in te krijgen, want aanleggen bij mamma dat ging echt (nog) niet. Ze hapten (nog) niet, waren veel te zwak.
Zo ging ik de tweede nacht in van niet slapen. De zorg was met name voor de kleinsten. Ik ben blijven proberen ze aan te leggen om te proberen ze toch zover te krijgen te gaan drinken. Maar het mislukte keer op keer helaas. Om 05.30 uur hield ik het niet meer. Ik heb de plaatselijke dierenarts gebeld en om sonde materiaal gevraagd. Vanaf 7 uur vanochtend geef ik zeker de kleinste twee elk uur 2 ml melk via de sonde en ze doen het er hartstikke goed op. Ze vertonen nu geen onrust meer en zijn tevreden. Als ze nou maar iets groter groeien, dan zijn ze sterk genoeg om zelf te gaan drinken. Voor nu hebben ze echt even wat extra hulp nodig.
Super trots op de knappe Liefke, waar je niets aan merkt dat ze gisteren zo'n flinke operatie heeft ondergaan en die lief is voor de pups en een zorgzame moeder!
He-le-maal kapot na 36 uur doorhalen en daardoor met name gisteravond en vannacht erg emotioneel. Vanmiddag voor het eerst een uurtje geslapen... whohhh wat was dat lekker zeg. Even zonder zorgen op de bank naast tevreden puppies! GENIETEN!!!
Ik hoop dat ze deze stijgende lijn vasthouden en voortzetten! Gelukkig zie ik dat inmiddels weer positiever in. Rust in de tent nu, lekker groeien en de boel goed in de gaten houden en indien nodig helpen met bijvoeren.